मन हे वेडे , गुंतत राहाते
स्वप्न बिलोरी गुंफत राहाते
ठाउक नसते त्याला तेंव्हा ...
प्रारब्धाचे खेळ अकल्पित ...
धरु पाहता .... निसटुन जाते ||
मन हे पक्षी ... विहरत राहाते
नवी क्षितिजे शोधत राहाते
ठाउक नसते त्याला तेंव्हा ...
सप्तरंगी हे आकाश भुलवून ....
घरट्यापासून दूर नेते .... ||
पण मन आशावादी , झुंजत राहते
क्रूर नियतीला थकवत राहाते ...
ठाउक ' असते ' त्याला तेंव्हा
असला जरी अंधार कितीही ....
प्रकाशाशीच त्याचे नाते ||
No comments:
Post a Comment